grachtenleven – Page 4

Hear Say XIX: Had ik nog maar

29/09/202030/09/2020Marjan Ippel

Man: ‘Ik ben er zo door overvallen. Had ik nog maar-’
Vrouw: ‘Wacht even, overvallen? Dit kon je toch mijlen van tevoren zien aankomen?’
M: ‘Hoe dan? Een week geleden zei Rutte nog-’
V: ‘Een week geleden waren de cijfers al extreem alarmerend. Iedereen kon toen al één plus één optellen.’
M: ‘Behalve Rutte dan.’
V: ‘En jij, kennelijk.’
M: ‘En nu zitten we ineens weer zo goed als in lockdown. Had ik nou nog maar-’
V: ‘Hoezo lockdown? Je kunt gewoon naar buiten, sporten, boodschappen doen, filmpje pakken, uit eten, naar de kroeg.’
M: ‘Ja, met een avondklok. Had ik nou nog-’
V: ‘Dit vind ik echt zo egocentrisch. Denk eens aan al die oudjes in die verzorgingstehuizen.’
M: ‘Dat hadden die studenten beter kunnen doen.’
V: ‘Alsof jij nooit een “Grapperhausje” hebt gedaan.’
M: ‘Ik??’
V: ‘Echt wel.’
M: ‘Hàd ik nog maar een keer-’
V: ‘Typisch Nederland: de zeventien miljoen virologen in dit landje wijzen allemaal met een beschuldigende vinger naar elkaar en zijn van zichzelf geen kwaad bewust.’
M: ‘Maar ik wou alleen maar-’
V: ‘Ja, wat? Nog een keer doorzakken tot laat in de kroeg? Met z’n twintigen in een sloepje over de grachten scheuren? Een etentje geven voor dertig man? Wat?’
M: ‘Met de trein naar m’n oma in het verpleeghuis. Wie weet wanneer dat weer mag en kan.’
V: ‘…’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 19 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XVIII: (Niet) op school

24/09/202024/09/2020Marjan Ippel

Moeder: ‘Komt Anna je niet ophalen?’
Dochter: ‘Nee, die moet thuisblijven.’
M: ‘Heeft ze-?’
D: ‘De moeder van haar vriendje heeft corona. En die heeft zij al een week niet meer gezien, maar haar vriendje nog wel. En dus moet ze thuisblijven tot hij getest is en ze meer weten.’
M: ‘O nee.’
D: ‘Haar vriendje kan pas over drie dagen worden getest en dan krijgt hij twee dagen later de uitslag. En als die negatief is, mag Anna ook weer naar school.’
M: ‘En als die positief is?’
D: ‘Dan moet zij ook een test en moet ik binnenblijven tot zij, enzovoort…’
M: ‘Toch alleen bij symptomen?’
D: ‘Scholieren hebben toch nauwelijks symptomen? Anyway, zij moet dan in ieder geval thuisblijven. En ik ook. Geloof ik.’
M: ‘Hm. Stel dat jij toch wordt getest, dan moeten wij ook weer binnen blijven tot jouw uitslag bekend is.’
D: ‘Logisch.’
M: ‘Het lijkt wel een estafette.’
D: ‘Tja.’
M: ‘En zolang jouw uitslag er nog niet is moeten wij hier een touw door het huis spannen, ofzo?’
D: ‘Zoiets, ja.’
M: ‘De wereld is wel heel ingewikkeld geworden.’
D [pakt haar schooltas]: ‘Ik ga. O ja, Eva gaat ook niet naar school, want die heeft contact gehad met iemand die is getest, maar dat niet tegen haar heeft verteld. En dus moet zij nu ook tien dagen binnen blijven.’
M: ‘Is er überhaupt nog wel iemand op school?’
D: ‘Dunno. Ik ben trouwens eerder thuis want het laatste lesuur valt uit. Leraar ziek.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 18 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XVI: En met jou dan?

21/09/202005/02/2021Marjan Ippel

Vrouw 1 [komt aangefietst en stopt abrupt]: ‘Oh My God, ik dacht al dat jij het was!’
Vrouw 2 [enthousiast]: ‘Neeeee, da’s lang geleden!’
1: ‘Hoe is het?’
2: ‘En met jou dan?’
1: ‘Ik zag die schoenen en ik dacht: dat kan alleen jij zijn.’
2 [kijkt verbaasd naar haar schoenen]: ‘Deze?’
1 [lacht]: ‘Ja. Die.’
2: ‘Hoe vind je ze?’
1: ‘Typisch jij. Daarom herkende ik je ook meteen. Nieuw?’
2: ‘Tientje. Op ebay.’
1: ‘Geen geld. Maar hoe is het?’
2: ‘En met jou dan?’
1: ‘Jij had altijd al een neus voor goeie vondsten.’
2: ‘Dank je. Tien euro!’
1: ‘Ja, dat zei je. Maar hoe gaat-ie?’
2 [aarzelt]: ‘Met jou?’
1 [aarzelt ook]: ‘Kut.’
2: ‘Same here.’
1: ‘Sinds dit hele gedoe niks geen werk meer. Nada.’
2: ‘Hier zelfde verhaal.’
[stilte]
1: ‘Maar mooie schoenen.’
2: ‘Ja, hè? Tien- O, zei ik al…’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 16 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XV: In de pauze

16/09/2020Marjan Ippel

Vriendin 1: ‘Jij wordt ook geen dag ouder, hè?’
Vriendin 2: ‘Jawel, hoor. Net als iedereen.’
1: ‘Maar dat is jou niet aan te zien. In tegenstelling tot de meesten van ons.’
2: ‘Dan vooral in het donker zeker?’
1: ‘Serieus, je zou jou echt geen 45 geven.’
2: ‘44, maar dank je.’
1: ‘44 ook niet.’
2 [lacht]: ‘Dat klinkt nu toch iets minder geloofwaardig.’
1: ‘Hoe doe je dat toch?’
2: ‘Geen idee. Niks bijzonders.’
1: ‘Kom op. Kijk nou naar dat perzikhuidje.’
2 [voelt aan haar wang]
1: ‘Nog altijd van jezelf?’
2 [geamuseerd verbaasd]: ‘Nee… Geleend?’
1 [gegeneerd]: ‘Ik bedoel: toch niet normaal, zo zacht?’
2 [voelt opnieuw aan haar wang]: ‘Mwa.’
1: ‘Een heel verschil met dat schuurpapier van mij. Da’s zeker.’
2: ‘Alsof jíj er een dag ouder uitziet dan 45.’
1: [lacht]: ‘En je kunt kennelijk ook nog altijd geen complimenten incasseren.’
2: ‘Wel toch?’
1: ‘Misschien is dat wel het geheim van jong blijven: gewoon geen steek vooruit komen.’
2: ‘Eh… Bedankt voor het compliment?’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 15 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XIV: Op de vrijmibo

14/09/202018/09/2020Marjan Ippel

Man [speelt luchtgitaar]: ‘Ge-wel-dig nummer dit!’
Vrouw: ‘Serieus?’
Man [gaat door met de luchtgitaar]: ‘Let op, nu komt de gitaarsolo. Zo gaaf dit.’
Vrouw: ‘Ik vind het hooischuurmuziek.’
Man: ‘Hooischuurmuziek?’
Vrouw: ‘Ja. Dit draaiden ze in mijn jeugd altijd op van die hooischuurfeesten.’
Man: ‘Wow!’
Vrouw: ‘Geloof me. Weinig “wow” aan.’
Man: ‘Ik verlang ineens met terugwerkende kracht naar hooischuurfeesten.’
Vrouw: ‘Nee, dat doe je niet.’
Man: ‘Ik zou er voor op het platteland gaan wonen.’
Vrouw: ‘Nee, dat zou je niet.’
Man [speelt nog altijd luchtgitaar]: ‘Hooischuurfeesten, hooischuurmuziek: dat ik dat allemaal gemist heb!’
Vrouw: ‘Mag die takkeherrie nu uit?’
Man [stapt over op luchtdrum]: ‘Wacht. Nog even die drumsolo.’
Vrouw [luistert onwillig]: ‘Dat bedoel ik dus. Hooischuurmuziek.’
Man [terug bij de luchtgitaar]: ‘Wat is hier precies zo erg aan?’
Vrouw: ‘Misschien nog wel het meest de infantiele bewegingen die elke man er onmiddellijk bij denkt te moeten maken.’
Man [houdt abrupt op]: ‘O.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 14 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XIII: Bij de koffiebar

08/09/202010/09/2020Marjan Ippel

A: ‘Als iemand mij dit een jaar geleden had verteld, had ik het niet geloofd.’
B: ‘Het is ook te huge.’
A: ‘Tijdens de lockdown dacht ik nog: lekker bijkomen-’
B: ‘Even een pas op de plaats en weer door. Niks mis mee.’
A: ‘Maar die pas op de plaats duurt wel erg lang.’
B: ‘En dit gaat voorlopig ook niet weg.’
A: ‘En wij maar denken dat het hooguit een paar weken zou duren. Naïef?’
B: ‘Overlevingsmechanisme. Anders hou je het niet vol.’
A: ‘Nu wel dan?’
B: ‘We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Dat helpt.’
A: ‘Mwa.’
B: ‘En we zullen moeten roeien.’
A: ‘Met de riemen die we hebben, zeker?’
B [lacht]: ‘Oké, die was een tikje tacky.’
A [lacht nu ook]: ‘Een tikje?’
B: ‘Hé, clichés zijn nu eenmaal niet voor niks clichés geworden.’
A: ‘Want?’
B: ‘Bewezen waarheden. Ik wou bijna zeggen “als een koe”. Maar laat ik dat maar niet doen, aan jouw gezicht te zien.’
A [glimlacht]: ‘Dank je.’
B [kijkt naar C & D op een bankje verderop]: ‘Drie keer raden waar die twee het over hebben.’
C [tegen D]: ‘Serieus, als iemand mij dit vorig jaar had verteld-’
A [terneergeslagen]: ‘Help. Zelfs de gesprekken zijn in lockdown.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 13 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say XI: Aan de telefoon

03/09/202003/09/2020Marjan Ippel

Man [spreekt in zijn telefoon]: ‘Ik vraag het haar even.’
[houdt zijn hand voor het spreekgedeelte]
‘Of je ook meekomt.’
Vrouw: ‘Nee.’
Man: ‘Echt niet?’
Vrouw: ‘Nee.’
Man: ‘Kun je je er niet overheen zetten?’
Vrouw [gestoken]: ‘Serieus? Zullen we het daar nu over hebben?’
Man [in de telefoon]: ‘Nee, niks aan de hand. Ze checkt haar elektronische agenda.’
Vrouw [zacht]: ‘Doe ik helemaal niet.’
Man [in de telefoon]: ‘Ja, nog steeds aan het checken.’
[kijkt haar vragend aan]
Vrouw: ‘Bedenk maar een smoes voor mij. Ben je goed in.’
Man [in de telefoon, aarzelend]: ‘Jammer, dan heeft ze… een… benefiet van haar werk.’
Vrouw [zacht]: ‘Een wat?!’
Man [in de telefoon]: ‘Voor de… noodlijdende cultuur. Want die lijdt. De cultuur.’
[luistert allengs opgelatener]
‘Eh… Stadsschouwburg, toch schat?’
[Vrouw staart zwijgend naar hem]
Man [in de telefoon]: ‘Wende onder andere, meen ik.’
[maakt een verontschuldigend gebaar naar de inmiddels verbijsterde vrouw]
‘Nee, strikt op uitnodiging. Maar je begrijpt, het gaat haar dus echt niet lukken om mee-’
[luistert; richt zich dan paniekerig tot de vrouw]
‘Hij wil ook een uitnodiging.’
Vrouw [zacht]: ‘O. M. G.’
Man [verslagen]: ‘En of jij kan regelen dat hij dan met Wende op de foto mag.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 11 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say X: Insta Ads

28/08/202007/09/2020Marjan Ippel

‘Zou dit wat zijn, denk je?’
‘Laat zien.’
‘Oordopjes die stress reduceren en mógelijk helpen bij tinnitus.’
‘En jouw voorkeur gaat uit naar?’
‘Niet bepaald mijn voorkeur. Maar ik heb nu eenmaal die irritante piep in m’n oor.’
‘Sja, zo bleef ik vanmorgen hangen bij een ad voor een bijtring voor volwassenen-’
‘Hoe komen wij ineens op de afdeling seksspeeltjes?’
‘Niks seksspeeltjes. Je spaart er een hele facelift mee uit.’
‘Met bijten?’
‘En het verscherpt je geheugen.’
‘Niet dat dat in alle gevallen even wenselijk is.’
‘Toch verleidelijk.’
‘Vooral wishful thinking, vrees ik.’
‘Bij mij, of-’
‘Maar die oordopjes, dus.’
‘Wat heb je te verliezen?’
‘Twee tientjes.’
‘Da’s drie bier.’
‘Minstens zes. Er ligt alleen wel erg veel nadruk op “mogelijk”. Dan weet je eigenlijk genoeg.’
‘Met enkel stressreductie heb je het er al uit.’
‘Daar werkt zes bier ook prima voor.’
‘Ik lees net dat olifanten in Warschau cannabis krijgen tegen de stress.’
‘Maar om dat nou in je oren te stoppen…’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 10 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say VII: Bij de kapper

20/08/202003/09/2020Marjan Ippel

‘Heb je Obama gehoord?’
‘Waar?’
‘Op tv gister.’
‘Ik kijk geen tv. Allemaal ellende.’
‘Gelijk heb je. (…) Joop moet ook weer naar het ziekenhuis.’
‘Wat heeft Obama dan?’
‘Nee, Joop. Ziekenhuis.’
‘’t Is anders wel een toestand daar in Amerika, hè?’
‘Die Trump is niet in zijn rol gegroeid. Dat zei die.’
‘Joop?’
‘Nee, Obama. Joop heeft het aan z’n hart.’
‘Hoe oud is-ie nou?’
‘66. Al z’n leidingen kapot.’
‘Heb ik ook eens gehad. De hele kelder onder de stront.’
‘Ik bedoel z’n aderen.’
‘Jezus! (…) Het is wel waar.’
‘Wat?’
‘Dat van Trump. Je kan er ook in groeien. Kijk maar naar Willem-Alexander.’
‘Maar of het slim is? Dat wordt straks een bloedbad.’
‘Ze zijn tegenwoordig wel heel knap. De artsen. Ze kunnen een hoop.’
‘Zo’n aanval past ook helemaal niet bij hem. Altijd keurig, die man.’
‘En strak in het pak. Ook toen-ie geen cent had om z’n kont te krabben. Weet je nog dat-ie failliet ging?’
‘O, je was nog bij Joop. Over pakken gesproken: nachtblauw, met matching das en hemd. Zou Michelle dat voor hem uitzoeken?’
‘Ik dacht dat z’n vrouw Jacobien heette, of heeft-ie weer een andere?’
‘Die van Joop heet Jacobien, Michelle is van Obama.’
‘Had ik het dus wel goed.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(foto: graffiti in New York in het verkiezingsjaar 2016)

Deel 7 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say VI: Op het terras

19/08/202003/09/2020Marjan Ippel

1: ‘Dus we doen de Wallen?’
2: ‘Yep.’
1: ‘Hoe komen we daar?’
2: ‘Ff opzoeken… Via de Kalverstraat, de Dam, het Damrak-’
1: ‘Great. Dan duiken we meteen even de Bijenkorf in.’
2: ‘Goed plan. Zullen we?’
1: ‘Wacht even.’

1: ‘Klaar.’
3: ‘Wilt u dat alstublieft meenemen?’
2: ‘Wat?’
3: ‘Dat daar.’
2: ‘Pardon?!’
3: ‘Het zakdoekje dat uw partner net uitgebreid heeft zitten volsnuiten.’
‘…’
3: ‘En in dat lege koffiekopje heeft gestopt.’
‘??’
3: ‘Waarna hij het nu vlak naast mij op tafel wil achterlaten.’
2: ‘En jouw probleem daarmee is?!’
3: ‘Weleens van corona gehoord?’
2: ‘Dus?’
3: ‘Dus u vindt het normaal om in deze tijden zulk gedrag te vertonen? Of überhaupt-’
2: ‘Zit je nou te insinueren dat hij corona heeft-’
1: ‘Oké, oké, ik haal het al weg. Rustig maar.’
2: ‘Overdreven gezeik.’
1: ‘Daar heb je toch personeel voor?’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Deel 6 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Hear Say I: Begrijp jij dat nou?

11/08/202003/09/2020Marjan Ippel

‘Het is toch niet te geloven dit?’
‘Bi-zar.’
‘En dan straks wél aanspraak maken op een IC-plek.’
‘Moeten ze daar ook vanaf zien.’
‘Laat ze even een codicil ondertekenen dat ze geen beademing hoeven.’
‘Ziekenhuizen zouden iedereen moeten vragen of ze wel afstand hebben gehouden-’
‘-In de ellenboog hebben geniest-’
‘-Handen hebben gewassen en bij symptomen netjes thuis zijn gebleven. Reken maar van niet.’
‘Gewoon met z’n allen bovenop elkaar aan het strand gaan liggen.’
‘Of zoals die daar: dóór je heen lopen.’
‘Begrijp jij dat nou?’
‘Als ik Rutte was…’
‘En het is echt niet alleen nu, hè? Dit is typisch gedrag voor die hele generatie.’
‘Stuk voor stuk opgevoed als prinsesjes en ridders.’
‘Altijd applaus gekregen voor elke drol die ze draaiden.’
‘Vind je het gek dat ze nu denken dat ze god zijn?’
‘En de hele wereld hun knechtje is. At your service. Wij.’
‘“Ik, ik en ik.” Of hoe ging het ook weer?’
‘Me, my selfie and I.’
‘Die eeuwige selfies, nog zoiets.’
‘En als wíj dan geen afstand houden-’
‘-Is de straat ineens te klein. Dan wel.’
‘Wacht even… Haaaaah-tsjoe!!’
‘Gezondheid.’
‘Haaaaaaaaah-tsjoe!!!’
‘Nog één keer voor morgen mooi weer.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 1 van een nieuwe reeks columns, getiteld Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.

Leven unlocked XIII: Mediterranee aan het IJ

10/07/202010/08/2020Marjan Ippel

In deze crisis zijn twee grote winnaars aan te wijzen en dat zijn de plasticindustrie en het plantenrijk. Nu de horeca het vooral moet hebben van haar terrassen staat de gemeente via noodverorderingen toe de openbare parkeerruimte tijdelijk in te nemen voor haar gasten.
Maar omdat het onmogelijk is voor een gastvrouw om voortdurend aan crowd control te doen, en zij bovendien nooit de ambitie heeft gehad om politieagent te zijn of zelfs maar te spelen, roept zij ter handhaving van de anderhalvemeterregels de hulp in van kuipflora (naast meters plastic).
De plant als alternatieve doorbitch. Een goede keuze, want in tegenstelling tot plastic hebben planten een rustgevende uitwerking op de mens. En dus ook op de uitgelaten huggende terrasgast.
De afgelopen weken moeten heel wat tuincentra zijn leeggeplunderd om op elke anderhalve meter natuurlijke scheidingen te kunnen aanbrengen tussen de verschillende terrastafels en banken.
Waar ooit blik blonk, groeien nu lavendels, oleanders, vijgenbomen, palmen en olijvenbomen langs het water. Een plantenkeuze die mede lijkt ingegeven door de huidige beperkte uitreismogelijkheden. Alsof de Mediterranee tijdelijk is opgeschoven naar het noorden, nu het noorden niet naar de Mediterranee afzakt.
De Côte d’Azur ligt deze zomer aan de Amstel, de grachten en het IJ.
Mij hoor je niet klagen.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(foto is genomen bij Café De Jonge Wees)

Leven unlocked XII: Smetteloos wit

08/07/202010/07/2020Marjan Ippel

Er was een lockdown voor nodig om terug te krijgen wat al tijden uit de horeca van deze stad verdwenen was: het witte tafelkleed.
De smetteloze tafelbedekking stierf een zachte dood toen tijdens de vorige crisis het laken plots ging staan voor overdreven luxe, torenhoge declaraties en ander typisch graaiersgedrag, waardoor de noodlijdende gast elk tafelbedekkend etablissement ging mijden als de pest.
Werd het onberispelijke damast, linnen of katoen weggehaald, zag de zaak er stantepede laagdrempelig en onschuldig uit. En dus werd de verdwijntruc van hoog tot laag toegepast.
Maar nu in nieuwe crisistijden is het kleed terug. Op straat.
Afgezien van de hoge attentiewaarde, ook van ver, staat het wit voor zorg (no pun intended). Voor aandacht. Voor die extra mijl. En dat is nodig in tijden dat gasten weer gelokt moeten worden naar die plaatsen waar een paar maanden geleden nog wekenlange wachttijden golden.
Nu iedereen gewend is om aan de kale eettafel thuis te werken, staat wit tafellinnen bovendien voor gastvrijheid en genieten buitenshuis. Voor (corona)vrije tijd. Net als de lijnen en kruizen overal op straat roept het: ‘Kom hier, in dit afgebakende stukje ben je veilig.’
Ging het witte damast ooit horecabreed in de ban, nu wordt het even horecabreed weer neergelegd. Op de stoeptafels van eetcafé, bistro én sterrentent.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(foto is gemaakt op het terras van Gertrude restaurant & bar)

Leven unlocked XI: Onbekommerd op een kluitje

03/07/202003/07/2020Marjan Ippel

“Wat was het heerlijk rustig, hè?” Een vriendin over de voorbije semi-lockdown.
“Ik mis het nu al (smiley met traan).” Mijn broer via Messenger.
“Ik leefde helemaal op.” Een collega-journalist.
Zelfs nu de stad ruim een maand weer ‘open’ is en het ‘normale’ leven zo goed en zo kwaad als het gaat terugkeert, kom ik niemand tegen die geen lockdownheimwee heeft.
Mijzelf niet uitgezonderd.
Het is dan ook nog steeds wennen, die nieuwe vrijheid die aan zoveel mitsen en maren gebonden is. Zo aarzel ik of ik al naar de bioscoop durf. Afgesloten ruimtes zijn tenslotte de Nieuwe No-go Areas.
Maar ik wil graag de documentaire over modeontwerper Martin Margiela zien, de man die al ruim een decennium vrijwillig in lockdown zit en zijn modellen al in 1989 een facemask liet dragen.
En dus tijg ik naar Lab 111.
Met vier andere kijkers zit ik keurig verdeeld over de zaal als de deuren dichtgaan. Toch beweegt mijn hoofd automatisch van links naar rechts, op zoek naar ventilatieapparatuur.
Maar eenmaal in de film gezogen vergeet ik alles.
Tot tegen het einde de goedbezochte opening in 2018 van een Parijs’ retrospectief over het werk van dit Antwerpse genie voorbij komt. Met een schok gaat het door me heen:
“Zullen we ooit weer zo onbekommerd met z’n allen op een kluitje staan?”

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(De foto boven nam ik met mijn iPhone van het filmdoek. De foto onder is de filmposter)

Leven unlocked IX: Huggen?

25/06/202027/06/2020Marjan Ippel

Ze zit aan een tafeltje op het populaire stoepterras. Vanwege de huidige situatie heeft de koffiezaak alle mogelijke maatregelen getroffen, geheel volgens de laatste RIVM-richtlijnen.
Een handgelapparaat waar de klant voor binnenkomst haar handen dient te reinigen. Een spatscherm tussen klant en barista, ventilatie, eenrichtingsverkeer, voetafdrukken op de vloer met anderhalve meter ertussen plus de boodschap ‘stay safe’, toevoegingen voor in de koffie op een vrijstaande tafel waar de klant zelf ongehinderd aan de slag kan, anderhalve meter ruimte tussen de terrastafels, een pot met hondenkoekjes. Hoewel ik twijfel of het RIVM over dat laatste een uitspraak heeft gedaan.
In de (voorlopig) laatste persconferentie over de maatregelen, waarin premier Rutte gisteren nog eens uitgebreid stilstond bij de dos and don’ts in dit corona-tijdperk, hoorde ik er in elk geval niets over.
Daar komt haar vriendin aangelopen. Met een gilletje staat ze op van haar stoel, de armen wijd uitgespreid.
“We gaan toch wel huggen, hè?”
“Natuurlijk, we hebben elkaar zo lang niet gezien.”
Volgt een uitgebreide knuffel.
“Sorry dat ik het eerst vroeg. Je weet het tegenwoordig niet meer: wel een hug, geen hug.”
“Precies, iedereen denkt er anders over. Het is zo lastig inschatten.”
“Rutte baalde dat hij niet kon knuffelen met Macron”, koppen de kranten van de lezende gasten aan de andere tafels*.

*Eergisteren was president Macron van Frankrijk voor het eerst sinds de corona-uitbraak op bezoek bij premier Rutte. Normaal zouden de twee elkaar een ‘bear hug’ hebben gegeven, maar gezien de corona-maatregelen hebben ze elkaar alleen op anderhalve meter afstand toegeknikt. Tijdens de persconferentie van gisteren liet Rutte weten ervan te balen dat er niet geknuffeld kon worden.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(De foto is niet gemaakt op het bewuste terras)