‘Het is toch niet te geloven dit?’
‘Bi-zar.’
‘En dan straks wél aanspraak maken op een IC-plek.’
‘Moeten ze daar ook vanaf zien.’
‘Laat ze even een codicil ondertekenen dat ze geen beademing hoeven.’
‘Ziekenhuizen zouden iedereen moeten vragen of ze wel afstand hebben gehouden-’
‘-In de ellenboog hebben geniest-’
‘-Handen hebben gewassen en bij symptomen netjes thuis zijn gebleven. Reken maar van niet.’
‘Gewoon met z’n allen bovenop elkaar aan het strand gaan liggen.’
‘Of zoals die daar: dóór je heen lopen.’
‘Begrijp jij dat nou?’
‘Als ik Rutte was…’
‘En het is echt niet alleen nu, hè? Dit is typisch gedrag voor die hele generatie.’
‘Stuk voor stuk opgevoed als prinsesjes en ridders.’
‘Altijd applaus gekregen voor elke drol die ze draaiden.’
‘Vind je het gek dat ze nu denken dat ze god zijn?’
‘En de hele wereld hun knechtje is. At your service. Wij.’
‘“Ik, ik en ik.” Of hoe ging het ook weer?’
‘Me, my selfie and I.’
‘Die eeuwige selfies, nog zoiets.’
‘En als wíj dan geen afstand houden-’
‘-Is de straat ineens te klein. Dan wel.’
‘Wacht even… Haaaaah-tsjoe!!’
‘Gezondheid.’
‘Haaaaaaaaah-tsjoe!!!’
‘Nog één keer voor morgen mooi weer.’
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
Dit is deel 1 van een nieuwe reeks columns, getiteld Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.