Hear Say II: Nou, gewoon

‘Maar waar heb je het dan over met je vriendinnen?’
‘Nou, gewoon…’
‘“Nou, gewoon.” En dat de hele avond lang?’
‘Niet zo flauw.’
‘Ik ben geïnteresseerd. Hoort erbij als je moeder bent. Staat in m’n taakomschrijving. Zien?’
‘Ha-ha.’
‘Ik mag het toch wel vragen?’
‘Ja, maar… Weet ik veel. Gewoon.’
‘Als ik niet weet wat jou beweegt, hoe kan ik dan goed reageren op wat jij nodig hebt?’
‘O ja! Heb je m’n maandgeld al overgemaakt?’
‘Zal ik zo doen. Maar ik bedoelde het eigenlijk overdrachtelijk.’
‘Watte?’
‘Dus niet materieel-’
‘Wha-ever.’
‘Dat je- Wacht even, je vader belt.’

‘Wat was er?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Wat zei papa?’
‘Huh?’
‘Waarom belde hij? Djiezus…’
‘O, dat. Nou, gewoon.’
‘Not funny!’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 2 van een reeks columns getiteld Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.