Precies vier maanden geleden op 17 maart 2020 begon ik met mijn reeks columns over leven in ‘het nieuwe normaal’ in Amsterdam, sinds premier Rutte zijn intelligente lockdown afkondigde. Ik deed dit onder de titel ‘Leven in lockdown’.
Na de versoepeling op 1 juni, de zogenaamde fase 2, startte ik een nieuwe serie: ‘Leven unlocked’.
Nu het nieuwe van het ‘nieuwe normaal’ er wel vanaf is, sluit ik ook deze reeks columns.
Niet dat corona bestreden is, integendeel. Nog gister drukte WHO-baas Ghebreyesus ons op het hart dat het oude normaal nog heel ver weg is en corona voorlopig volksvijand nummer 1 blijft.
En nog vandaag berichtten de media dat het aantal besmettingen weer stijgt.
En je hoeft maar om je heen te kijken om te zien dat weinig echt normaal is. Nieuw dan wel oud.
Want het is natuurlijk leuk om met z’n dertigen in het Rijksmuseum rond te lopen, met z’n vieren in de bioscoop te zitten en met max honderd anderen naar je favoriete popband te kijken, maar het is niet normaal.
Niet voor de makers. Niet voor de exploitanten. En niet voor lang.
Dit is de laatste aflevering in de columnserie ‘Leven unlocked’.
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
