Month: December 2020

Amsterdammer 1: ‘Wat zullen we gaan doen deze kerstdagen nu we niet naar de familie kunnen?’
Amsterdammer 2: ‘Geen idee. Ik verveel me nu al kapot.’
1: ‘De Glühwein-route? Is gezellig, toch?’
2: ‘Ik snap dat de horeca iets wil verdienen. En ik steun ze waar ik kan. Maar het blijft natuurlijk smerig spul, dat.’
1: ‘True. De koek-en-zopie-route dan?’
2: ‘Idem.’
1: ‘Oké. De koffieroute?’
2: ‘Doe ik al de hele fuckin’ corona-periode.’
1: ‘De etalageroute! Lekker goedkoop.’
[2 schudt het hoofd]
1: ‘De frietroute, de pie-route, de haute-sandwichroute, de cocktailroute?’
[2 schudt opnieuw het hoofd]
1: ‘Ik weet het: de oliebollenroute. Lekker nostalgisch.’
2: ‘Misschien gewoon geen route, oké?’
1: ‘Ook niet de dichte-kerkenroute?’
2: ‘Zelfs die niet.’
1: ‘De Amsterdam Light-route? Is mooi!’
2 [houdt de handen voor de oren]: ‘Aaaaaarrrrgggghhh!’
1: ‘Mijn ideeën raken wel een beetje op nu.’
2: ‘Ik vrees dat het de terug-naar-bed-en-de-deken-over-mijn-hoofdroute wordt.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 17 in de reeks Het jaar in lockdown.

Grachtengordelbewoner 1: ‘Wat is dat toch de laatste dagen, die tyfusherrie vanaf een uur of zes ‘s morgens?’
Grachtengordelbewoner 2: ‘Al die vliegtuigen recht boven ons hoofd? Ik schrok er wakker van.’
1: ‘Dus jij ook? Het zijn er meer in één ochtend dan in de hele voorbije coronaperiode.’
2: ‘Ik was het totaal niet meer gewend, joh. Vliegtuigen.’
1: ‘Waar komt dat ineens vandaan? Out of the blue?’
2: ‘Zes uur, was dat vroeger niet typisch de tijd van chartervluchten? Die vlogen precorona toch altijd op van die godsonmogelijk vroege uren?’
1: ‘Ja, om het de reizigers nog eens extra in te wrijven dat ze de allercheapste vlucht hadden geboekt.’
2: ‘That’s it, dus. Het zijn schaamcharters naar de oranje gebieden.’
1: ‘Natuurlijk! En die serveren geen eten. Daarom moesten al die mensen vandeweek eerst nog bij de Action en de Wibra in de file om essentiële waren in te slaan voor hun vliegreis.’
2: ‘En dat raast dan nu met tussenpozen van nog geen twee minuten recht boven de historische binnenstad. Ik heb het getimed.’
1: ‘Vanzelfsprekend stuk voor stuk noodzakelijke reizen.’
2: ‘Als Rutte in oktober niet had laten vallen dat de ABC-eilanden geen buitenland zijn, lagen wij nu niet elke ochtend te schudden in ons bed.’
1: ‘Waarom wordt die file trouwens over ons werelderfgoed heen geleid? Normaal doen ze dat alleen als het keihard stormt.’
2: ‘Als hier geen parlementaire enquête van komt… Ik ga meteen even een vrindje in Den Haag bellen.’

Schiphol was in de eerste week van de kerstvakantie de drukste luchthaven van Europa met gemiddeld 556 vluchten per dag.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 16 in de reeks Het jaar in lockdown.

Dochter [vanaf de andere kant van de gesloten woonkamerdeur]: ‘Mam, maham! Ik ga weer in de les!’
Moeder [in de woonkamer]: ‘Oké, succes.’
[moeders telefoon gaat over]
Dochter [geërgerd vanaf de andere kant van de woonkamerdeur]: ‘Maaaam!’
Moeder: ‘Sorry, sorry.’
[moeder neemt de telefoon op]
Moeder [fluisterend]: ‘Hi, ik loop even de kamer uit. Dochter heeft hiernaast online les.’
[moeder loopt weg]
Moeder [normaal volume]: ‘Zo, hèhè. Daar ben ik. My God. En dit is nog maar dag één. Hoe moet ik dit nog vijf weken volhouden? Vijf! Weken!’
[moeder luistert]
Moeder: ‘Ja, maar jullie hebben tenminste nog twee verdiepingen. Een lofty woonboot is leuk, maar niet in lockdown. Mag jij raden waar ik nu zit.’
[Dochter klopt hard op de deur. Moeder schrikt.]
Moeder: ‘Godsamme.’
Dochter [door de deur heen]: ‘Mam, mam! Ik moet heel erg nodig. Schiet op, voordat de leraar doorheeft dat ik uit de les ben gesneakt!’
Moeder [gelaten, in de telefoon]: ‘Geraden. Ik bel je vanavond wel even.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 15 in de reeks Het jaar in lockdown.

Vriendin 1: ‘De vervelendste dag van het jaar. By far.’
Vriendin 2: ‘Niemand die zich wil vastleggen, tot het allerlaatste moment. Er zou nog eens een beter aanbod kunnen komen.’
1: ‘Daarom haat ik Oud en Nieuw.’
2: ‘Ik ook. “Amateur night”, zoals Hugh Hefner het noemde.’
1: ‘Ben ik niet goed genoeg? Laat dan maar. Kruisje achter je naam.’
2: ‘Yes!’
1: ‘Wat dat betreft gaat die harde lockdown zo’n rust brengen.’
2: ‘Heerlijk: niks geen FOMO, niks wachten op iets beters, niks opgefokte verwachtingen die nevernooit worden ingelost.’
1: ‘Niks dagenlang dubben over de perfecte outfit, die op de dag zelf compleet verregent.’
2: ‘Niks.’
1: ‘Gewoon niks.’
2: ‘Héél zen.’
1: ‘Geen vuurwerk: ook zo’n feest.’
2: ‘Vooral voor Poekie.’
1: ‘En de hele binnenstad helemaal leeg.’
2: ‘Kan ik eindelijk net als Harry in When Harry met Sally “catch up on my window shopping”. Altijd al gewild.’
1: ‘Dit wordt de beste Oud & Nieuw ooit.’
2 [krijgt een inval]: ‘Zullen wij anders samen lekker zen helemaal niks doen? Mag van Rutte.’
1 [schrikt]: ‘Eh, nou…’
2: ‘Nada, noppes, nul. Hm?’
1 [ineens gehaast]: ‘Ik weet effe niet- Ik moet nu echt-’
2 [knikt]: ‘Oké, app je me?’
1 [gegeneerd]: ‘Ja, we appen!’
[1 haast zich weg, nagekeken door 2]

Sinds maandag 14 december om middernacht zit Nederland in een harde lockdown voor minstens vijf weken.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020

Dit is deel 14 in de reeks Het jaar in lockdown.

Moeder: ‘Heb net de allerlaatste aflevering van The Crown gekeken. Weet jij nog waar jij was toen Diana werd vermoord?’
Dochter [verbaasd]: ‘Diana? Mam, hallo!!’
Moeder [lacht]: ‘Ach ja, toen bestond je nog niet eens. 911 dan: waar was jij?’
Dochter: ‘Op school? In de poppenhoek? Geen idee.’
Moeder: ‘Ik weet nog precies wat ik toen deed. En waar ik was. Net zoals mensen nog altijd weten waar ze waren toen Kennedy werd vermoord.’
Dochter: ‘Kennedy? Kennikdie?’
Moeder [ongelovig]: ‘Geintje, hoop ik?’
Dochter: ‘Is there a point to all this?’
Moeder: ‘Keerpunten in de geschiedenis die je nooit meer vergeet! Zoals de dood van Bowie. Waar was jij toen?’
Dochter: ‘Dát weet ik dan nog heel goed. Ik lag in bed en werd gebeld. Door jou! En je huilde.’
Moeder: ‘Ja, klopt.’
[stilte]
Moeder: ‘Deze móet je ook weten: aan wie gaf jij jouw allerlaatste handdruk?’
Dochter: ‘Hm, even denken.’
Moeder: ‘Ik had toen twee “laatsten” tegelijk: ik at in een restaurant op de allerlaatste avond voor de eerste lockdown met mijn allerlaatste buitenlandse klant die hier dit jaar is geweest. Daarna alleen nog maar gezoomd en afgehaald.’
Dochter: ‘Was dat vóór of na Rutte?’
Moeder [gegeneerd]: ‘Ik vrees na Ruttes grote uitglijer op tv.’
Dochter: ‘Oooh!!’
Moeder: ‘En? Weet je alweer wie de eer had jouw allerlaatste handdruk te ontvangen?’
Dochter [verdrietig]: ‘Ja, opa…’
Moeder [slaat haar armen om dochter heen]: ‘Ach, liefje…’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
(foto: projectie van David Bowie op het Hirsch-gebouw ter herinnering aan zijn verjaar- en sterfdag, en tegelijk als teaser voor zijn allerlaatste muziekproject, de musical Lazarus, Januari 2020)

Dit is deel 13 in de reeks Het jaar in lockdown.