Vanmiddag klokslag 12 wordt de eerste stap terug naar ‘normaal’ gezet met fase twee van de ‘coronaroutekaart’. De afgelopen maanden werd ons nieuwe leven verwoord in een reeks van dergelijke neologismen: coronaproof, niesscherm, anderhalvemetereconomie…
Na het middaguur zal de binnenstad juist weer moeten gaan wennen aan veel oude woorden die tijdelijk in de wacht stonden.
Dit zwoele pinksterweekend neemt alvast een voorschot op een volledige lock-out: groepjes Duitse toeristen op zoek naar vertier pionieren al selfies makend over de stadsgrens. In het hotel aan de overkant lichten ’s avonds weer de eerste ramen op. En de influencesters nemen hun vertrouwde poses aan op de fotogenieke stadsbruggen.
Business as usual. De running gag uit de eerste lockdownweken – ‘binnenkort gaat de klok vooruit, ik weet niet hoeveel, maar ik hoop drie maanden’ – in één nacht 180 graden omgedraaid.
Vooruitlopend op ‘1 juno’ gaan de witte sloepen van uitgelaten randgemeentebewoners hier alvast massaal te water voor een Koningsdag met terugwerkende kracht.
Uit lockdownnostalgie slenter ik nog een keer over de wallen – pre-corona dé no-go zone voor Amsterdammers. Ik ontdek er op de valreep een idyllisch koffietentje en word verscheurd door de vraag van de eigenares: “Kom je nog eens terug?”
Ik weet het antwoord.
Zij ook.
Weer op de woonboot doe ik de zonweringen omlaag en de ramen dicht.
Terug naar normaal.
Dit is de laatste aflevering in de reeks ‘Leven in lockdown’ over fase 1 van de intelligente lockdown in verband met de coronapandemie. Na vandaag start een nieuwe reeks: ‘Leven unlocked’.
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020