De Coronajaren 3: De hele gewone dingen

Wandelmaatje 1: ‘Doen we een kowa of een lawa*?’
Wandelmaatje 2: ‘Lawa maar?’
1: ‘Waarom niet? We moeten ergens onze beweging vandaan halen.’
2: ‘Ja, dat gehang voor de buis is funest.’
1: ‘Nog iets interessants gezien? Een goeie serie die ik heb gemist? Kan bijna niet, maar goed.’
2 [zucht]: ‘Ik kan geen serie meer kijken.’
1 [begripvol]: ‘Heb jij ook alles al gezien?’
2: ‘Nee, dat niet.’
1: ‘Op een gegeven moment beginnen ze allemaal op elkaar te lijken, hè? Wéér een detective met een obscure psychische stoornis. Wéér een slachtoffer dat ze langzaam laten leegbloeden. Als straks alle series op zijn, kunnen ze met knippen en plakken zo een nieuwe in elkaar zetten. Allemaal één pot nat.’
2 [tikje ongeduldig]: ‘Nee, bedoel ik ook niet.’
1 [denkt het nu te begrijpen]: ‘Je leest een boek!? Wat goed. Zou ik ook moeten doen. Tegen het afstompen-’
2 [plots]: ‘Ik moet gewoon telkens huilen, ja?’
1 [meelevend]: ‘Ach, joh, wie niet? Ik grien om de stomste scènes. Dat krijg je van de hele dag opgesloten zitten. Activeert je traanbuizen. Vooral voor de buis [lacht].’
2: ‘…van verlangen.’
1: ‘I know. Ik zou toch vorig jaar eigenlijk naar India? Komt nu de Himalaya ergens voorbij, gaan bij mij de sluizen al open. The Darjeeling Limited opnieuw bekijken? Was een heel slecht idee.’
2: ‘Ik verlang juist terug naar hele gewone dingen. Die lijken nu veel onbereikbaarder dan zo’n verre berg.’
1 [niet-begrijpend]: ‘Ja-ja.’
2: ‘Bij Lupin** schoten mijn ogen vol toen de politiecommissaris in een brasserie koffie dronk met een stokje-boter en een krantje. Geen spektakelscène, alleen wat gepraat. Maar ik heb hem zeker tien keer teruggekeken. De laatste keren met m’n ogen dicht!’
1 [tikje bezorgd]: ‘Heftig.’
2 [dromerig]: ‘Alleen maar voor het geroezemoes van stemmen, het reutelende espressoapparaat, stoelen die worden aangeschoven, het geritsel van een krant, het gekletter van koppen en schotels. Zelfs de sullige muzak op de achtergrond klonk ineens hemels.’
1 [nu ook dromerig]: ‘Ja…’
2: ‘Ik hoef niet meer perse de Chinese Muur te beklimmen, of naar Machu Picchu. Ik wil gewoon mijn simpele dagelijkse routines terug: koffie-krantje-croissantje bij mij om de hoek.’
1 [overdreven opgewekt; een traan in de ogen]: ‘Is dat trouwens wat, Lupin? Is toch met die ene van, hoe heet die film, Intouchables?’

*Kowa, lawa: in Corona-speak respectievelijk korte wandeling en lange wandeling.
**De in Parijs spelende serie Lupin met Omar Sy is momenteel te zien op Netflix.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 3 in de reeks De Coronajaren.