Ceremoniemeester: ‘Dan geef ik nu het woord aan de vader van de bruidegom.’
Vader: ‘Dankjewel. Lief bruidspaar-’ [verder onverstaanbaar]
Gast 1 [fluistert]: ‘Ik versta er niks van. Jij?’
Gast 2 [fluistert]: ‘Iets met trots?’
Gast 1: ‘Zal wel.’
Gast 2: ‘Blij?’
Gast 1: ‘Vast.’
Gast 2: ‘Gezegend ook.’
Gast 1: ‘Sssst. Ben ik nou de enige die hier last van heeft?’
Gast 2: ‘Wat maakt het uit? Zo’n toespraak kun je uittekenen.’
Gast 1: ‘Ja, maar toch.’
Gast 2: ‘Geen zoon verloren, maar een dochter erbij gekregen. Zoiets.’
Gast 1 [grinnikt]: ‘De eerste keer dat hij met haar thuiskwam.’
Gast 2: ‘Vader weet het nog goed.’
Gast 1: ‘Zag meteen dat dit, na een hele serie leeghoofdjes, nu eindelijk de ware was.’
Gast 2: ‘Vooral die ene. Maar daarover zal wel gezwegen worden.’
Gast 1: ‘O ja! Hoe zat dat ook alweer?’
Gast 2: ‘De avond vóór de bruiloft per appje ervan afgezien.’
Gast 1 [grinnikt]: ‘Oh My God, da’s waar ook.’
Gast 2: ‘Beste anekdote ever. Zonde om niet te gebruiken, toch?’
Gast 1: ‘Misschien weet zij dat wel helemaal niet. De bruid.’
Gast 2: ‘Jawel joh, zij was haar beste vriendin. Troostbruidje.’
Gast 1: ‘Sssst. Er wordt gelachen. Wat zegt-ie nu?’
Vader: ‘-verloren, maar een dochter erbij gekregen.’
[Luid applaus]
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2020
Deel 9 in de reeks Hear Say: zomaar ergens op straat, in de supermarkt, op het terras, in het park, het OV en/of de sportschool opgevangen conversaties. Vanzelfsprekend altijd met inachtname van de anderhalvemeterregel.