grachtenleven – Page 2

De Coronajaren XXIII: De deal

15/04/202115/04/2021Marjan Ippel

Reporter [in de camera]: ‘Ik sta hier voor het gerechtsgebouw. Al uren geleden zou hier de spraakmakende rechtszaak beginnen tussen de twee eenden die beide hetzelfde nest claimen met de dertien inmiddels uitgekomen eieren. Maar we zien nog geen enkele beweging-’
[Reporter krijgt iets door via zijn oortje en reageert allengs verbaasder]
R: ‘Er zijn nieuwe ontwikkelingen. Naar wat ik nu begrijp zal zo meteen hier buiten een statement worden voorgelezen. Door wie precies en wat dat statement gaat inhouden, is nog niet bekend.’
[Er klinkt geroezemoes onder de aanwezige media. Reporter krijgt opnieuw iets door via zijn oortje]
R: ‘Oké. Ik begrijp dat ze nu onderweg zijn. Nogmaals, wie “ze” zijn en wat ze hier gaan zeggen, daarover weten we nog niets.’
[De deur gaat open. Eend 1 (witte kraag, gele snavel) en Eend 2 (oranje snavel) komen samen naar buiten. Het geroezemoes zwelt aan]
R [fluistert in de microfoon]: ‘Dit is ongekend. Beide partijen komen samen naar buiten.’
Eend 1 [in de klaarstaande microfoon]: ‘Dank voor uw geduld. Wij zullen nu een kort gezamenlijk statement afleggen.’
Eend 2 [komt naast Eend 1 staan en leest van een A-4tje]: ‘Na overleg hebben beide partijen besloten een streep onder deze kwestie te zetten en met een schone lei opnieuw te beginnen. Dat betekent dat de rechtszaak en alle daarmee samenhangende claims per direct van tafel zijn. Dank u.’
[Eend 2 vouwt het A-4tje op en glimlacht naar Eend 1. Reporters steken hun hand op om vragen te stellen]
Eend 1: ‘Wij verzoeken u om ons en de kinderen nu rust en privacy te gunnen.’
[De eenden draaien zich om naar de deur]
R: ‘Maar wie is nou de “echte moeder”? En zijn jullie nu wel of niet moeder en dochter?’
[geroezemoes]
Eend 2 [draait zich terug naar de microfoon]: ‘Dat is een privézaak. Het is nu tijd om te helen. Goedemiddag.’
[Beide eenden waggelen weg. Reporter krijgt weer iets door in z’n oortje]
R: ‘Ik krijg net door dat er op Twitter geruchten gaan over een lucratieve deal tussen beide partijen waarover inderdaad verder niets naar buiten gebracht gaat worden. Wel zou Netflix de hele zaak gaan verfilmen met, wederom volgens Twitter, Katrien Duck in de hoofdrol.’
[Reporter luistert weer]
R; ‘Ook schijnt Eend 2 te hebben afgezien van elke moederlijke aanspraak op de pulletjes en zelfs alweer aan een nieuw nest te zijn begonnen in, jawel, dezelfde lavendelbak. Dat is het voor nu. Zodra we meer nieuws hebben, hoort u het hier het eerst!’

Naschrift Marjan Ippel: Het is nog altijd onduidelijk of de dertien eieren in het nest afkomstig waren van beide eenden of toch exclusief van eentje. Dat de eend met de gele snavel de “echte moeder” van in ieder geval een deel van de kuikentjes is, lijkt mij ondanks die afwijkende snavelkleur nu toch het meest waarschijnlijk…

Wordt ongetwijfeld vervolgd

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021
(Foto: ja hoor, net door mij leeggeruimd en daar ligt alweer ei numero uno van de volgende leg)

Dit is deel 23 in de reeks De Coronajaren en deel 8 in de continuing story over het eendennest op mijn vlot. De eerdere delen vind je hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier.

De Coronajaren XXII: De waarheidsvinding

13/04/202114/04/2021Marjan Ippel

Onderzoeksrechter: ‘Wat heeft u precies gezien?’
Getuige: ‘Ineens staken er allemaal eigenwijze koppies boven de rand van de lavendelbak uit. Honingkleurige pomponnetjes met snavels. Zoooo schattig!’
O [noteert iets]: ‘Maar wat gebeurde er?’
G: ‘Op een gegeven moment kon de moeder die dondertjes niet meer in toom houden-’
O: ‘De vermoedelijke moeder.’
G: ‘Nee dit was d’r, ondanks de gele snavel. Honderd procent. Zo’n moederinstinct kun je niet faken.’
O: ‘Ik verzoek u zich tot de feiten te beperken. Wat gebéurde er?’
G: ‘Ik denk dat ze wachtte tot alle eieren waren uitgekomen-’
O: ‘Nogmaals, het gaat hier niet om wat u denkt, maar om waarheidsvinding.’
G: ‘Sure. Opeens vloog moeder op, ging voor het vlot in het water liggen en instrueerde de donsballetjes er ook in te springen.’
O: ‘Luisterden ze?’
G: ‘Precies op dat moment begon het keihard te hagelen.’
[geeft met de hand een formaat aan]: ‘Zulke stenen! De piepertjes bedachten zich, bibberend als kleuters die het koude water in moeten voor hun allereerste zwemles.’
O: ‘Hoor ik u zeggen dat ze deze “moeder” niet instinctief volgden? Mogelijk afwezen, zelfs?’
G: ‘Nee, dat hoort u niet. U hoort mij zeggen dat ze heel verstandig even die koude bui afwachtten. Afijn, moeder weer terug op het nest om ze alle dertien onder haar vleugels te nemen als onder een reuzebadlaken.’
O [moet hier onwillekeurig om glimlachen]: ‘En?’
G: ‘Toen de zon weer scheen, deed ze een tweede poging. En ja hoor: plop, plop, plop. Alle dertien het water in voor een wedstrijdje wie het dichtst tegen mama kon aanschuren. In de verte kwamen twee woerden aanzwemmen als grote slagschepen. Eén dook meteen agressief bovenop ma.’
O: ‘Mogelijk “de echte vader”?’
G [smalend]: ‘Eerder een aanrander. Gelukkig werd hij uitgeschakeld door wat ik dan “de echte vader” noem, die vervolgens samen met vrouw en kinderen de einder tegemoet zwom.’
O: ‘“Eind goed, al goed”, hoor ik u zeggen?’

Wordt vervolgd…

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 22 in de reeks De Coronajaren en deel 7 in de serie over het eendennest op mijn vlot. De eerdere delen vind je hier, hier, hier, hier, hier en hier.

De Coronajaren XXI: Breaking news!

12/04/202114/04/2021Marjan Ippel

Op het vlot staat opnameapparatuur opgesteld. Reporter loopt telefonerend richting de lavendelbak, waarin Eend door de visagist in de make-up wordt gezet.
Reporter [tegen Eend]: ‘Je crypto’s zijn gestort. Kunnen we dan nu beginnen?’
Eend: ‘Moment. Even goed gaan zitten.’
[Eend bolt zich op en maakt zich zo breed mogelijk. Reporter wacht ongeduldig]
R [tot de collega’s]: ‘Camera? Geluid?’
[in de camera] ‘Goedemorgen vanaf het vlot in Amsterdam. We hebben breaking news, mag ik wel zeggen [gniffelt]. Nietwaar?’
[Eend wiebelt ongemakkelijk en knikt]
R: ‘Want…?’
[Eend kijkt wantrouwend]
R [ongeduldig]: ‘Stop maar. Het zou handig zijn als jij je verhaal doet en niet ik. Begrijp je?’
E: ‘Natuurlijk. Sorry. De eieren zijn uitgekomen.’
R: ‘Even wachten op camera en geluid. Kannie? Oké. Goedemorgen vanaf dit Amsterdamse vlot. We hebben breaking news-’
[Er floept een kuikenkopje onder Eend vandaan. En dan nog één en nog één]
E [bezorgd]: ‘Kwik, Kwek en Kwak, wat heb ik nou gezegd? Onder mijn vleugels blijven!’
R [in de camera]: ‘Ja, u ziet het goed: de eieren zijn uitgekomen.’
[tegen Eend] ‘Hoeveel zijn het er?’
E: ‘Daar kan ik niks over zeggen.’
[tot de kuikentjes] ‘Hierrrr!’
R: ‘Ik tel er minstens drie. Wanneer is het begonnen?’
E: ‘Gistermiddag. Ik heb mijn eerste slapeloze nacht er inmiddels opzitten. En dat met die vrieskou. Ik geef het je te doen, die koters onder je buik houden.’
R [ lacht ongemakkelijk]: ‘Dat geloof ik. Zijn ze nu allemaal uit hun ei gekropen?’
E: ‘Daar kan ik helaas geen uitspraak over doen.’
R: ‘Waarom niet?’
E: ‘Mijn advocaat heeft mij geadviseerd hierover te zwijgen in verband met de rechtszaak tegen de twee oplichters die hebben geprobeerd mij te verjagen en toen dat niet lukte, mij tegenover de media te stigmatiseren.’
R: ‘Oplichters?’
E: ‘Je weet over wie ik het heb. Ook jullie zijn kritiekloos meegegaan in dat pathetische verzinsel dat ik hun nest zou hebben geroofd.’
R: ‘We hebben geprobeerd wederhoor te plegen…’
E: ‘Toen jullie je vooringenomen verhaaltje al helemaal klaar hadden mocht ik nog een pakkende soundbite leveren, bedoel je.’
R: ‘Waarom praat je nu dan wel met ons?’
E: ‘Om iets recht te zetten. Nergens in de berichtgeving heb ik teruggelezen of -gehoord dat ik als eerste in deze lavendelbak zat. Dat die twee uitvreters pas dagen later aankwamen, toen ik het voorwerk al had gedaan. Zij hebben míjn rechten met poten getreden, niet andersom.’
R: ‘Maar-’
E: ‘En dan háár “de echte moeder” noemen. Heb je enig idee hoe dat voelt? Of om te moeten horen: “Jij bent een faker” en “schriel en vaal”?’
[verschillende kuikentjes piepen plots onder de buik vandaan]
E: ‘Stil maar, mammie is niet boos op jullie. Nog even lief blijven zitten. We gaan zo.’

Wordt vervolgd…

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 21 in de reeks De Coronajaren en deel 6 in de serie over het eendennest op mijn vlot. De eerdere delen vind je hier, hier, hier, hier en hier.

De Coronajaren XX: Eieren in lockdown

07/04/202114/04/2021Marjan Ippel

Paasochtend 2021. Terwijl er voor deze tweede lockdownviering eieren bij ons in de steelpan liggen, houdt de mogelijk genderfluïde eend op mijn vlot zeker dertien eieren in lockdown. Volgens onze berekeningen zal het nog pakweg drie weken duren voordat de kuikentjes uit hun schaal breken. Tenminste, als het klopt dat de “echte moeder” zo’n week geleden haar laatste dropping in het nest deed toen genderfluid mum even voor haar inschikte.
Onze angst is alleen dat de surrogaatmoeder de hele broedcyclus in de war heeft geschopt door te vroeg te gaan broeden, waardoor niet alle eieren tegelijk zullen uitkomen. Met alle gevaren en gevolgen voor de pulletjes van dien.
Ook de “echte moeder” zit daar ogenschijnlijk mee. Nog regelmatig komt ze met haar vent de bizarre situatie in ogenschouw nemen. Zo ook vanochtend. Ditmaal blijft het niet bij een snelle inschatting, waarna het ouderpaar weer afdruipt. Het duo lijkt vastberadener. Zelfs vader, die meestal nogal lapswanzig op de achtergrond drijft. Als hij plots op het vlot springt, denken wij even dat het nu dan toch matten gaat worden op deze vredige paaszondag. Intussen probeert moeder opnieuw andere plantenbakken uit. Met haar oranje snavel trekt ze wat blaadjes van takken en poogt ze halfslachtig een kuil te graven, maar uiteindelijk bevredigt dit haar kennelijk niet voldoende.
Háár eieren liggen immers in die ene, onbereikbare lavendelbak. Elk ander nest is slechts surrogaat.
Geheel in de geest van de wederopgestane Heiland werpen de twee uiteindelijk alleen een lankmoedige blik op de genderfluïde broeder vóór ze het vlot afspringen en verder zwemmen. Het lot van hun kinderen in haar/zijn handen leggend.

PS De mogelijkheid bestaat ook nog altijd dat de eieren van twee moeders afkomstig zijn en dat de ene, wellicht zelfs de dochter van de andere, al wél klaar was met leggen en dus voor haar eigen nageslacht op tijd begon met broeden.

Wordt vervolgd?

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021
(foto: de zeker 13 eieren in het bewuste nest toen de mogelijk genderfluïde moeder even een frisse neus aan het halen was)

Dit is deel 20 in de reeks De Coronajaren en deel 5 in de serie over het eendennest op mijn vlot. De eerdere delen vind je hier, hier, hier en hier.

De Coronajaren XIX: De BijbelBelt-bordjes

06/04/202127/04/2021Marjan Ippel

Voor alweer de tweede paasbrunch in lockdown wil mijn dochter de tafel dekken met de klederdrachtbordjes. De wit-met-blauwe borden zijn een erfenis uit mijn kindertijd, ooit bij elkaar gespaard met BlueBand-punten.
Ze heten bij ons de “BijbelBelt-bordjes”, omdat de afgebeelde klederdrachten veelal afkomstig zijn uit de bevindelijk gereformeerde gemeenten die in een strook van pakweg Zeeland naar Overijssel liggen.
Waren wij thuis in mijn ogen zwaar gereformeerd, vergeleken met die dorpen ging het toch echt om een vorm van refo-light. Zo waren ik, mijn broers en zussen gevaccineerd. Dit in tegenstelling tot de kinderen uit deze Bible Belt, of ook wel RefoBand, die bovendien nog in lokale klederdracht rondliepen. In elk geval op zon- en christelijke feestdagen.
Alleen al zulke kleren te moeten dragen leek mij als klein kind een beproeving waarbij vergeleken die van de bijbelse Job kinderspel was.
Toen er begin jaren zeventig een polio-uitbraak was in Staphorst, een van de BijbelBelt-dorpen, raakten er door dit dodelijke virus 39 niet-ingeënte kinderen verlamd en stierven er vijf. Dit alles onder het oog van de plaatselijke dominee die zonder blikken of blozen voor het achtuurjournaal verkondigde dat niemand op de stoel van God mocht gaan zitten en de levensreddende vaccinaties daarom het werk van de duivel waren.
Ik kon daar als klein kind niet bij. Werden de getroffen leeftijdsgenootjes niet juist door God gestraft, terwijl ze gehoorzaam waren aan Zijn bij monde van de dominee uitgesproken wil? Ze waren immers niet ingeënt?
In die dagen deed ik telkens een stoelendans rond de eettafel om maar niet bij het Staphorst-bord te hoeven zitten, uit vrees dat ik op de een of andere manier toch met polio besmet zou kunnen raken als ik ervan at.
Toen ik laatst hoorde hoe de bevindelijke dominee uit Urk de coronaregels aan zijn laars lapte en vijfhonderd gelovigen in zijn kerk verwelkomde, omdat het lot van hen nu eenmaal exclusief in de handen van God ligt, werd ik plots decennia teruggeworpen in de tijd.
Voordat mijn dochter de BibleBelt-borden op tafel zet, check ik of er een van Urk tussen zit.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 19 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren XVII: Kwaaknieuws

30/03/202101/04/2021Marjan Ippel

Reporter: ‘Goedemorgen, Kwaaknieuws. Mag ik u iets vragen?’
Eend: ‘Nee.’
R: ‘Er gaan geruchten dat u-’
E: ‘Ik zei “nee”.’
R: ‘Morgen verschijnt er een groot stuk in Kwaaknieuws. Met of zonder uw toestemming. Ik geef u de kans om uw kant van het verhaal te vertellen.’
E: ‘Er is geen verhaal. Laat me met rust.’
R: ‘Wilt u niet dat de waarheid wordt verteld?’
E: ‘Ik wil in alle rust m’n eieren uitbroeden. Dat wil ik.’
R: ‘Dat begrijp ik. Daar gaat het hier ook om. Het schijnt dat u-’
E: ‘Het schijnt dat jij een dove kwartel bent. Dan zeg ik het wat harder: Rot op!’
R: ‘Ik zie dat u een gele snavel heeft en een witte kraag. Hebben niet alleen woerden dat?’
E: ‘Gij zegt het.’
R: ‘Wij hebben er een stadsecoloog bijgehaald en die bevestigt dat vrouwtjeseenden een oranje snavel hebben en woerden-’
E: ‘Wat is je punt?’
R: ‘Heeft u dit nest geroofd? Bent u een kraker?’
E: ‘Ik ben een kwaker. En ik heb hier geen tijd voor. Ik moet m’n eieren omdraaien.’
R: ‘Ik wil best geloven dat het uw eieren zijn, maar bent u de moeder of de vader? Of wellicht de dochter?’
E: ‘Nou moet jij eens even goed luisteren: al ben ik de opa, wat doet het er toe als deze pulletjes maar gezond en veilig op de wereld komen?’
R [noteert sensatiebelust]: ‘Aha, dus u bent de opa? Vandaar uw vale kleuren en schriele lijf.’
E [draait zuchtend de eieren, met de rug naar de reporter toe]: ‘Whatever.’
R: ‘Waar is de moeder? Ik heb gehoord dat zij elke ochtend tevergeefs komt kijken of ze op haar eigen nest kan. Dat ze zelfs een paar keer bovenop u is gesprongen, omdat ze echt haar ei kwijt móest.’
E [trekt met de gele snavel donsjes uit het lijf en schikt die zorgvuldig op het nest]: ‘Ik herken mij hier niet in. [mompelend] Coronalijer.’

Wordt vervolgd?

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 17 in de reeks De Coronajaren en deel 4 in de serie over het eendennest op mijn vlot. De eerdere delen vind je hier, hier en hier.

De Coronajaren XVI: De fuik

22/03/202125/03/2021Marjan Ippel

Meerkoet 1: ‘Zo, het was me het weekendje wel.’
Meerkoet 2: ‘Heb je de eenden weer lopen opjagen? Laat ze toch eens met rust. Vrijheid blijheid.’
1 [verontwaardigd]: ‘Ik heb niks gedaan.’
2 [sceptisch]: ‘Jaja, dat ken ik.’
1: ‘Echt. Al zou ik hebben gewild. Een spektakel hier, man.’
2 [argwanend]: ‘Wat dan? De groene halsbandparkieten zeker weer?’
1: ‘Niet in het water, op de kant. Veertienhonderd van die, hoe heten die vogels ook alweer, mensen liepen hier bovenop elkaar over de brug de kade op. Zingend, joelend, filmend.’
2: ‘Ga weg, veertienhonderd? Dat kan die kade toch helemaal niet hebben? Die is hartstikke verzakt.’
1: ‘En achter hen aan heel veel busjes vol groen-met-zwarte types met schilden en mondkapjes die de kade vervolgens gingen blokkeren.’
2: ‘Waarvoor dan?’
1 [rolt met de ogen]: ‘Ze hebben het me niet verteld.’
2: ‘Eng, man! Was je niet bang voor je nest? Zoiets loopt meestal gierend uit de klauwen.’
1: ‘Doosbang. In gedachten zag ik de fietsen, stoeptegels en plantenpotten al op mijn nest belanden. Maar niks. Zingen, daar bleef het vooral bij.’
2: ‘Wat zongen ze dan?’
1: ‘Eerst “Liefde, vrijheid, geen dictatuur”. En later op de middag “Zij gelooft in mij” en “A little less conversation, a little more action”. Toen werd er ook gedanst.’
2: ‘Waarom liepen ze niet gewoon door?’
1: ‘Omdat aan het andere eind van de kade ook groen-met-zwarte types met schilden en mondkapjes stonden om hen tegen te houden.’
2: ‘Een soort eendenfuik? Maar dan voor mensen?’
1: ‘Daar leek het veel op. Ze stonden daar niet vrijwillig urenlang in de kou hun plas op te houden, tot ze het maar op de kade lieten lopen… Ze konden geen kant op. Behalve het water in. Wat sommigen ook deden.’
2: ‘Ons water!?’
1: ‘Ja, je hebt echt wat gemist.’
2: ‘En hoe liep het af dan?’
1: ‘Na uren werden ze in grote bussen weggereden. En dat was dat.’

Op zaterdag 20 maart 2021 werd een groep van zo’n 1400 demonstranten door de politie van het Amsterdamse Museumplein verjaagd en in een fuik geleid op de Leidsekade, waar zij – en daardoor ook alle kadebewoners – urenlang zijn vastgehouden.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 16 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren XIV: Fake it till you break them

16/03/202114/04/2021Marjan Ippel

Vriendin 1: ‘De natuur is volledig in de war. En ik ook.’
Vriendin 2: ‘Even kijken: één nest, twee vrouwtjes, waarvan er een waarschijnlijk een mannetje is. Ja?’
1: ‘Vrouwtjes hebben een oranje snavel, mannetjes een gele. Volgens Wiki. Deze heeft een vaalgele, is sowieso vaal en heeft een andere bouw. Niet rond en vol, maar schriel.’
2: ‘Maar met het gedrag van een vrouwtje?’
1 [knikt]: ‘Zit op het nest, trekt de lavendel aan gort om de eieren te bedekken en draait ze eens in de zoveel tijd netjes om. Precies volgens het boekje Eieren leggen voor dummies.’
2: ‘Eieren die waarschijnlijk niet van haar/hem zijn.’
1: ‘Yep.’
2 [lacht]: ‘Fake it till you break them!’
1: ‘Lach er maar om.’
2: ‘Sorry. Hoe reageert die andere eend, zeg maar “de moeder”? Die moet toch gek worden van deze nestroof.’
1: ‘Ze nemen nu elk hun eigen mannetje mee om de ander het nest uit te intimideren.’
2: ‘Oók de faker?’
1: ‘Ja. Het ventje met z’n metallic groene kop en felgele snavel denkt waarschijnlijk dat-ie met “haar” kuikentjes gaat krijgen, de schat… Viel zeker op haar jongensachtige uiterlijk?’
2 [beledigd]: ‘En ik mocht er niet om lachen! Maar wat doen ze dan?’
1: ‘Dicht bij die ander in de buurt gaan zitten en een staarwedstijdje beginnen.’
2: ‘En dat werkt?’
1: ‘Dat is dus interessant. De “echte” geeft voortijdig op. Net als bij koning Salomon in de bijbel lijkt ze de eieren aan de ander te gunnen als die zo een grotere kans van overleven hebben.’
2 [cynisch]: ‘Ja hoor, dahag!’
1: ‘Maar misschien heb ik wel te veel soaps geschreven in mijn leven.’

Wordt vervolgd?

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021
(Op de foto: de “faker”)

Dit is deel 14 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren XIII: Avondklok

14/03/202122/03/2021Marjan Ippel

Vriend 1 [op een buitenbank met een Coca Cola-flesje vol Glühwein]: ‘Niet zo negatief. Het heeft ook voordelen.’
Vriend 2 [nippend van de Glühwein]: ‘Welke dan?’
1: ‘De visite blijft niet eindeloos plakken terwijl jij eigenlijk allang naar bed had gewild.’
2: ‘Loser.’
1: ‘En de tijd dat er alcohol vloeit is beperkt.’
2: ‘En het voordeel daarvan is…?’
1: ‘Dat als het bezoek uiterlijk kwart voor negen de deur uit is, je nog fris genoeg bent om een boek te lezen, bijvoorbeeld.’
2: ‘En dat vind jij een voordeel?’
1: ‘Jij dus niet.’
2: ‘Ik wil juist onbezorgd dronken worden, zonder te moeten denken aan al die burgertruttige regeltjes en betuttelingen.’
1: ‘Wat is daar leuk aan?’
2: ‘Dat je voelt dat je lééft.’
1: ‘Jaja.’
2: ‘Ik wil bezoeken die uit de hand lopen. Waar de waarheid keihard over tafel gaat omdat iedereen teveel op heeft. Ik wil ruzies die diep in de nacht weer even gepassioneerd worden bijgelegd als ze ontstonden. Ik wil… ik wil… gewoon m’n kroegleven terug.’
1: ‘Eruit getrapt worden vanwege je losse handjes?’
[2 zwijgt]
1: ‘De volgende ochtend niet meer weten wie je allemaal hebt beledigd en waarmee?’
2: ‘Nou ja…’
1: ‘Met een gat in je hoofd en een gescheurd T-shirt ergens in een goot wakker worden en niet weten hoe je daar terecht bent gekomen?’
2 [nukkig]: ‘Da’s misschien één keer gebeurd.’
1: ‘Ik denk dat die avondklok jouw redding is. Kun je eindelijk dat boek schrijven waarmee je me in je dronken buien al eeuwen lastigvalt.’
2 [kwaad]: ‘Dus zo denk jij over mij? Jij vindt mij een loser. Iemand die niks voor elkaar krijgt, hè? Eindelijk komt hier de waarheid boven tafel!’
1: ‘En dat mét avondklok.’
[staat op]
1: ‘Jij nog een Glühwein om het af te leren?’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 13 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren XII: Co-eierschap

09/03/202114/04/2021Marjan Ippel

Vriendin 1 [in de rij voor de click&collect-balie van de DIY-zaak]: ‘Hoe is het met je eenden?’
Vriendin 2: ‘Breek me de bek niet open.’
1 [lacht]: ‘Nog altijd een soap?’
2: ‘Het wordt alleen maar soapier.’
1: ‘Vertel.’
2: ‘Moeder en haar vermoedelijke dochter leggen nu om beurten een ei in de lavendelbak.’
1: ‘OMG.’
2: ‘Ja! Nu nog geen probleem omdat ze hun ei droppen en weer wegvliegen. Maar als alle eieren gelegd zijn, moet er de klok rond gebroed worden. En wat dan?’
1 [zich verkneukelend]: ‘Een catfight!’
2: ‘Of ze laten allebei het nest in de steek. Kan ook.’
1: ‘En dan eet jij dagenlang eendeneieren.’
2 [geschokt]: ‘A, nee!’
1: ‘Lekker hoor. Nooit gegeten bij de Chinees?’
2 [rilt bij de gedachte]: ‘Maar dit is nog niet alles. Mijn broer beweert dat “dochter” helemaal geen vrouwtje is. Volgens hem is het een mannetje dat zijn kleuren verloor dankzij de door corona veroorzaakte overbevolking. Of zoiets.’
1: ‘Maar mannetjes zitten toch nooit op nesten?’
2: ‘Misschien is het wel een non-binary of genderqueer eend. Weet jij veel.’
1: ‘Met een moedersyndroom? Maar gaat die dan ook broeden?’
2: ‘Dunno. Voorlopig ga ik uit van twee vrouwtjes die aan co-eierschap doen.’
1: ‘Zou gewiekst zijn. Dan hebben ze allebei hun vlerken meer vrij tijdens de broedtijd.’
2: ‘En de jonkies hebben meer kans op overleven met twee moeders die ze langs alle gevaren laveren.’
1: ‘Wow. Zo revolutioneert corona misschien wel de eendenbroed!’
2 [nadenkend]: ‘Met nog meer overbevolking tot gevolg…’

Wordt vervolgd?

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021
(foto: Dit is een foto van de “dochter” (met witte kraag). De foto bij de vorige column is er een van de “moeder”)

Dit is deel 12 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren XI: Kapplicht

05/03/202105/03/2021Marjan Ippel

Klant 1 [kijkt goedkeurend om zich heen]: ‘Wow, ziet er Corona-proof uit met die spatschermen tussen de stoelen.’
Kapper: ‘Het heeft in ieder geval niet aan ons gelegen als we weer drie maanden dicht moeten.’
Klant 1: ‘Please, dat overleeft mijn haar niet nog een keer.’
Kapper [voelt aan haar haar en lacht]: ‘Inderdaad.’
Oudere Klant 2 komt binnen: ‘Goeiemorgen. Wat fijn dat jullie weer open zijn!’
Kapper: ‘Ja, hè? Ik dank premier Rutte elke morgen op mijn knietjes.’
Klant 2 [trekt jas uit]: ‘Snap ik. Vind je het goed als ik geen mondkapje draag?’
Kapper [verbaasd]: ‘Nou, eh…’
Klant 2 [loopt door]: ‘Oké?’
Kapper: ‘Wij moeten ons aan de regels houden. Het is de wet.’
Klant 2: ‘Ja, weet ik wel. Ik heb zelf ook een winkel, hoor. Maar vind je het goed?’
Kapper: ‘Wij mogen u niet bedienen zonder mondkapje.’
Klant 2: ‘Bij die andere kapper mocht het wel.’
Kapper: ‘Tja…’
Klant 2: ‘Ik heb er niet eens een bij me, dus… Vind je het erg?’
[Kapper is beduusd]
Klant 1: ‘Het is niet alleen aan de kapper om hierover te beslissen. Ik vind het in ieder geval niet goed.’
Klant 2: ‘Pardon?’
Klant 1: ‘U speelt ook met mijn gezondheid. En daar heb ik net zo goed iets over te zeggen.’
Klant 2: ‘Dan moet ik dus eerst naar huis om er één op te halen?’
Klant 1: ‘Tja, hoe lang bestaat die mondkapjesplicht nu al? O ja, ruim drie maanden!’
Kapper [gehaast]: ‘Ik heb wel een mondkapje voor u.’
Klant 1: ‘En anders ik wel.’
[Klant 2 krijgt twee mondkapjes aangereikt en neemt er één aan]
Kapper [ opgelucht]: ‘Koffie?’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 11 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren X: Familieruzie?

04/03/202114/04/2021Marjan Ippel

Moeder via Facetime: ‘Dus jouw eend heeft corona? Het moet niet gekker worden.’
Dochter via Facetime [zucht]: ‘Nee, je luistert niet.’
M: ‘Jij zegt net-’
D: ‘Dat “mijn” eend een coronaslachtoffer is. Da’s iets anders.’
M: ‘Hoe dan?’
D: ‘Dankzij het virus was er nauwelijks verkeer in de grachten. Heerlijk, maar daardoor hebben veel meer watervogels het overleefd.’
M: ‘Klinkt niet als slachtoffers.’
D [negeert moeder]: ‘En nu zijn er dus teveel watervogels voor de hoeveelheid water. Vooral meerkoeten.’
M: ‘De coronawinnaars?’
D: ‘En die meerkoeten zijn nu hun veel te krappe territorium op bloedige wijze aan het verdedigen. Tegen elkaar, maar dus ook tegen “mijn” eend.’
M: ‘Ah.’
D: ‘Dus “mijn” eend, die al jaren haar nest maakt op mijn vlot, komt samen met haar kerel van dit seizoen weer de lavendelbak inspecteren. Precies zoals vorige lente en alle lentes daarvoor.’
M: ‘Schattig toch?’
D: ‘Eerst een paar keer de condities van het nest checken. Dan proefzitten. En dat allemaal terwijl pa in de buurt rondzwemt om eventueel gevaar af te wenden.’
M: ‘Ik voel een “maar” aankomen.’
D: ‘Ja, want die playboy kan zelfs dat niet.’
M: ‘Hm.’
D: ‘Elke keer worden ze belaagd door zo’n militante meerkoet die op bloed uit is. En wie gaat er als eerste vandoor?’
M [geërgerd]: ‘Mannen! En nu?’
D: ‘Is het drama compleet. Want nu zit er een andere eend op ma’s nest mijn lavendel te slopen. Ik vermoed zelfs haar bloedeigen dochter!’
M: ‘Ach, een familieruzie? Corona maakt meer kapot dan je lief is…’

Wordt vervolgd?

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 10 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren VII: Grumpy Old Men

18/02/202130/03/2021Marjan Ippel

Grumpy Old Man 1: ‘Wat een soap.’
Grumpy Old Man 2: ‘Vol tweederangs soapies.’
1: ‘Dat die wraakengel roept dat Nederland bevrijd is omdat de avondklok werd verboden.’
2 [boos]: ‘Een gotspe!’
1: ‘Nederland is geen rechtsstaat, behalve als hij gelijk krijgt. Dan ineens toch wel. Puur Trumpisme.’
2 [gniffelt]: ‘Zijn juridische handlanger heeft ook wel iets weg van Giuliani. Net zo’n permanent verontwaardigd hoofd. Alleen met haar.’
1 [gniffelt nu ook]: ‘Die rechter was trouwens ook niet mis. Koketteren met je digibetie is wel erg 1999.’
2: ‘Ze wist zelfs nauwelijks hoe de microfoon werkte. Terwijl ze toch klonk of ze de uitvinding ervan nog heeft meegemaakt.’ [lacht besmuikt]
1[grimlachend]: ‘Net als jij?’
[weer neutraal]: ‘En dan tot twee keer toe “Viruswaanzin” stamelen.’
2: ‘Kom op, zo heette die club eerst toch ook? Da’s net als Prince die woedend werd wanneer iemand z’n nieuwe naam “TAFKAP” niet meteen paraat had. En wie kan nog bijhouden hoe Kanye West tegenwoordig heet? Zíj vast niet.’ [schaterlacht]
1 [nadenkend]: ‘“Ye”? Of is dat ook alweer achterhaald?’
[plots samenzweerderig]: ‘Die landsadvocaat dan? Met z’n vuurrode appelwangetjes en gehakkel. Wist z’n mammie wel waar-ie uithing?’
2: ‘Dat zeg ik: één grote soap.’
1: ‘Nee, dat zei ik.’
2: ‘Jij? Ken jij dat woord dan?’ [proest]
1 [negeert boos zijn buurman]: ‘En die avondklok is nou juist de enige maatregel die vrijwel niemand extra treft: we mochten toch al nergens heen en niks doen… Hoelang zitten jij en ik hier nou al met elkaar opgescheept in dit holle theater?’
2: ‘Levenslang?’ [schatert]
1 [negeert 1 opnieuw]: ‘En iedereen die na negenen wél iets moet, krijgt ontheffing. Welkom in de polder.’
2 [complotterig]: ‘Mevrouw had zo’n ontheffingsbriefje al in d’r toga zitten, hè?’
1 [knikt veelbetekenend]: ‘Wie ook lekker op dreef was: Van Dissel. Met z’n computermodellen die ineens een even grote afwijkingsmarge blijken te hebben als de gemiddelde weerkaart. Het zou vandaag droog blijven. En kijk: het plenst. Nou híj weer.’

Op dinsdag 16 februari 2021 besliste de voorzieningenrechter dat de avondklok per direct moest worden opgeheven. De Staat ging hiertegen in hoger beroep en verzocht de rechtbank om nog diezelfde middag de afschaffing op te schorten tot de uitspraak in het hoger beroep op vrijdag. De Grumpy Old Men (van The Muppet Show) refereren naar de live streaming van die tweede rechtszitting van dinsdag.
Meningen opgetekend in deze dialoog zijn uitsluitend die van de Grumpy Old Men en niet die van, noch de verantwoordelijkheid van, de beheerder/auteur van deze website.

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 7 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren VI: Sneeuw-21

09/02/202131/03/2021Marjan Ippel

‘Ik ben zo godsgruwelijk blij met die sneeuw.’
[verbaasd]: ‘Jij? Ik dacht dat je niet van sneeuw hield.’
‘Ik háát sneeuw.’
‘Maar je zei net-?’
‘De eerste dag vind ik het nog wel oké. Even een paar leuke postjes plaatsen op Instagram: prima. Maar daarna ben ik er alweer zo klaar mee. Dan wil ik gewoon weer kunnen fietsen en lopen zonder telkens bijna op m’n bek te gaan.’
‘Ik begrijp het even niet meer.’
‘Je weet toch dat ik sneeuw haat? Altijd al gedaan. Gelukkig wordt het steeds zeldzamer. Thank God for klimaatverandering.’
‘Maar wat zei je dan net?’
‘Dat ik zo blij ben dat mensen het nu al dagen over de sneeuw hebben in plaats van over… dat virus. Man, wat een opluchting.’
‘Heel verfrissend, inderdaad.’
‘Je zou bijna gaan wensen dat die sneeuw nog even blijft liggen, ware het niet dat ik, nou ja, wat ik net dus zei.’
[lachend]: ‘En dat uit jouw mond!’
‘Zo’n ongelofelijke bevrijding na maandenlang opgesloten te hebben gezeten in steeds weer diezelfde conversatie. Groundhog Day is er peanuts bij.’
‘Ja, daar sneeuwde het ook flink.’
‘Het voelt als vakantie. Alsof je ergens bent waar de mensen om je heen een vreemde taal spreken. En daarin komt dat hele woord niet voor.’
‘Noch “vaccinaties”, “besmettingen”, “mutaties”-’
[negeert de opmerking]: ‘Geen sneeuwvrij maar even virusvrij. In gesprekken, dan hè? [wijst] Doe je mondkapje ‘es goed.’
[het mondkapje verschikkend]: ‘Is het je trouwens opgevallen dat een sneeuwvlok qua vorm veel weg heeft van het Corona-virus? Ook met van die kroontjes op de uiteinden. Als je de emoji moet geloven.’
[zuchtend]: ‘De vakantie is kennelijk alweer voorbij…’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 6 in de reeks De Coronajaren.

De Coronajaren V: ABBA

05/02/202106/02/2021Marjan Ippel

Vriendin 1: ‘Waar precies?’
Vriendin 2: ‘Op de hoek. Boven dat cafeetje.’
1: ‘O daar? Sorry, ga verder.’
2: ‘Oké. We deden dus ons pre-avondklokloopje over de doodstille gracht, toen we op de terugweg ineens snoeiharde muziek hoorden.’
1: ‘Klassiek? Jazz?’
2: ‘ABBA.’
1: ‘Nummer?’
2: ‘Iets bombastisch. We konden niet op de titel komen. Wij het naderhand nog door de telefoon voorneuriën aan de enige ABBA-fan die we kennen.’ [lacht]
1 [gretig]: ‘Doe ‘s bij mij?’
[2 begint te neuriën. 1 luistert, maar heeft geen idee]
2: ‘Lay all your love on me. Maar, doet er niet toe. Die muziektsunami over de nu al bijna een jaar totaal doodse gracht: mindblowing.’
1 [nadenkend]: ‘Bijna een jaar alweer, ja.’
2: ‘Ik dacht eerst dat het uit een auto kwam. Maar het kwam van boven.’
[1 kijkt onwillekeurig omhoog]
2: ‘Ineens zag ik ze: een jongen en een meisje voor de opengeslagen deuren van die grote pakhuiszolder. Ze gingen helemaal uit hun dak op ABBA.’
1: ‘Met z’n tweeën? Weet je zeker dat de rest niet stiekem achterin stond te dansen?’
2: ‘Coronafeestje? Dacht ik ook meteen. Die zijn de politie aan het uitdagen, zoiets. Maar nee. De zolder was helverlicht: er was verder niemand.’
1: ‘Feestje voor twee?’
2 [twijfelt]: ‘Dat dan ook weer niet helemaal. De geluidsboxen waren naar buiten gericht. ABBA werd bewust over de muisstille avond uitgestort.’
1: ‘Bewust?’
2: ‘Twee toevallige wandelaars begonnen spontaan mee te dansen, onder de lantaarnpaal. Met een onbekommerdheid die ik ook al bijna een jaar niet meer had gezien.’
1 [enthousiast]: ‘Dus jij ook meteen meedoen!’
2 [lijkt het niet te horen]: ‘Het begon zachtjes te regenen. De druppels lichtten door de straatlamp als discoglitter op. Pure magie.’
1 [pushy nu]: ‘Dus jij ook meedansen?’
[2 schudt spijtig haar hoofd]
1 [ongelovig]: ‘Dan toch tenminste een fotootje gemaakt?’
2: ‘Die shitty avondklok, man!’
1 [kijkt haar vriendin aan]: ‘Gemiste kans.’
2: ‘I know.’
1: ‘Keer twee.’
2: ‘I know.’

Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021

Dit is deel 5 in de reeks De Coronajaren.