Vriendin 1: ‘De natuur is volledig in de war. En ik ook.’
Vriendin 2: ‘Even kijken: één nest, twee vrouwtjes, waarvan er een waarschijnlijk een mannetje is. Ja?’
1: ‘Vrouwtjes hebben een oranje snavel, mannetjes een gele. Volgens Wiki. Deze heeft een vaalgele, is sowieso vaal en heeft een andere bouw. Niet rond en vol, maar schriel.’
2: ‘Maar met het gedrag van een vrouwtje?’
1 [knikt]: ‘Zit op het nest, trekt de lavendel aan gort om de eieren te bedekken en draait ze eens in de zoveel tijd netjes om. Precies volgens het boekje Eieren leggen voor dummies.’
2: ‘Eieren die waarschijnlijk niet van haar/hem zijn.’
1: ‘Yep.’
2 [lacht]: ‘Fake it till you break them!’
1: ‘Lach er maar om.’
2: ‘Sorry. Hoe reageert die andere eend, zeg maar “de moeder”? Die moet toch gek worden van deze nestroof.’
1: ‘Ze nemen nu elk hun eigen mannetje mee om de ander het nest uit te intimideren.’
2: ‘Oók de faker?’
1: ‘Ja. Het ventje met z’n metallic groene kop en felgele snavel denkt waarschijnlijk dat-ie met “haar” kuikentjes gaat krijgen, de schat… Viel zeker op haar jongensachtige uiterlijk?’
2 [beledigd]: ‘En ik mocht er niet om lachen! Maar wat doen ze dan?’
1: ‘Dicht bij die ander in de buurt gaan zitten en een staarwedstijdje beginnen.’
2: ‘En dat werkt?’
1: ‘Dat is dus interessant. De “echte” geeft voortijdig op. Net als bij koning Salomon in de bijbel lijkt ze de eieren aan de ander te gunnen als die zo een grotere kans van overleven hebben.’
2 [cynisch]: ‘Ja hoor, dahag!’
1: ‘Maar misschien heb ik wel te veel soaps geschreven in mijn leven.’
Wordt vervolgd?
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, 2021
(Op de foto: de “faker”)
Dit is deel 14 in de reeks De Coronajaren.